یا صاحب الزمان...
سائـلم ، حاجتم عنایت اوســت 

 مطمئنّــم کرم سَـجیّت اوست 

 زنده دل بودنم به بَـرکـت اوست 

 `دل سراپرده ی مُحبّـت اوست” 

 `دیده آیینه دار طلعت اوست” 

شـاه را عبـد و نوکرم به دو کُون 

 او بُـوَد یار و یاورم به دو کُـون 

 عشق او شـد مُقَدّرم به دو کُون 

 `من که سر بر نَیاورم به دو کُون” 

 `گردنـَم زیر بـار مِنّــت اوست” 

دیده تا هیـبتِ رَشـیدِ نـگـار 

 سَرو از شَرم ، پا کشـیده کنار 

 نیست این طُرْفه بیت خواجه،شُعار 

 `تو و طـُوبیٰ و ما و قـامت یار” 

 `فکر هر کس به قدر همّت اوست” 

گر که تاریک و روشنــَم چه عجب؟ 

 گر دَم از او نـمی زَنَم چه عجب؟ 

 گر دل از خود نمی کَنَم چه عجب؟ 

 `گر من آلوده دامنَـم چه عجب؟” 

 `همه عالم گواه عصمت اوست” 

می کنم اعتـراف در همه جـــا 

 `با صدایی بلند و بانگ رَســـا” 

 گر چه من ذاکرش شدم امــّا !!! 

 `من که باشم در آن حَرم که صبا” 

 `پرده دار حـریم حُـرمت اوست” 

عشقــبازی فقط شریعت ماست 

 عشق ، دیـنِ حنــیف ملّت ماست 

 —ســندِ مُحــکم هویّت ماست 

 `دور مجنون گذشت و نوبت ماست” 

 `هرکسی پنج روزه نوبت اوست” 

گر به غم مبتلا شـُدیم چه باک؟ 

 نیــنوای بلا شـُـدیم چه باک؟ 

 با فراق آشنا شُــدیم چه باک؟ 

 `من و دل گر فدا شدیم چه باک؟” 

 `غَرَض اندر میان سلامت اوست” 

شاعر : محمد قاسمی